[με αφορμή την ανάρτηση του Γιάννη]
Φέτος τα χριστούγεννα ο πατέρας μου θα κλείσει εφτά χρόνια πεθαμένος. Δεν μου λείπει καθόλου. Πάντα ήτανε είρων, ιδιότροπος, ισχυρογνώμων, ευέξαπτος. Με αγαπούσε πολύ, για τα δεδομένα του. Ήμουν η αδυναμία του. Ωστόσο είχε ελάχιστη ζεστασιά να δώσει.
Η σχέση μας ήτανε μια διαρκής σύγκρουση. Ευτυχώς είχα την τύχη να ζήσει πολλά χρόνια, να προλάβω να μεγαλώσω αρκετά ώστε να πάψω να τον συνερίζομαι. Ευτυχώς πρόλαβα να συμφιλιωθώ μαζί του όσο ζούσε, πρόλαβα να τον ευχαριστήσω για όσα μου είχε δώσει, πρόλαβα να του αναγνωρίσω πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε - όπως όλοι μας.
Τον είδα στον ύπνο μου ένα βράδυ. Ήμασταν, λέει, στο πατρικό μου σπίτι, πολύς κόσμος μαζεμένος, σόι, θειάδες, εξαδέλφες, οι πόρτες όλες ανοιχτές. Ήμουνα, λέει, στην κουζίνα, όταν ξαφνικά φάνηκε εκείνος. Ήτανε πεθαμένος - φως φανάρι. Η όψη του ήταν κάτασπρη. Πλησίασε προς το μέρος μου με τα χέρια απλωμένα. Με έκοψε κρύος ιδρώτας. Κοίταξα γύρω μου: μόνον εγώ τον έβλεπα. Όλοι οι άλλοι μιλούσαν και γελούσαν αμέριμνοι. Έκανα να μιλήσω, να φωνάξω, να τους πω - μα η φωνή δεν έβγαινε. Γύρισα και τον κοίταξα: ερχόταν καταπάνω μου αργά, αναπόφευκτα. Σκέφτηκα πως ήθελε να με πάρει μαζί του και πως εγώ δεν ήθελα να πάω - δεν πάει να ήταν και πατέρας μου, δεν πάει να ήτανε κι ο δαλάι λάμα. Θέλησα να τον σπρώξω, να τον κάνω πέρα.
Και μετά ξύπνησα, που λένε.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
άβυσσος τα όνειρα. άβυσσος και το υποσυνείδητο. σχετικά πρόσφατα είδα στο όνειρό μου ένα κομμάτι της αυλής να γκρεμίζεται. τον αδελφό μου τον έχω δει λίγες φορές. σαν οπτασία. κάτι το ακαθόριστο. περισσότερο την ψυχή παρά το πρόσωπό του. ήταν η μόνη φορά που τον είδα τόσο καθαρά. ακριβώς όπως ήταν λίγο πριν φύγει. και ένοιωσα τόσο την παρουσία του. με αγκάλιασε καιένοιωσα την αγκαλιά του. όλα θα πάνε καλά μου είπε. μην ανησυχείς. μαζί θα την ξαναφτιάξουμε την αυλή. τον κοίταξα στα μάτια. και ξύπνησα.
μεγαλη υποθεση να μην εχεις ανοικτους λογαριασμους
να προλαβεις να δειξεις -τα λογια δεν μετρανε -τα αισθηματα σου
και να ανταποδωσεις κατι απο την δικια τους προσφορα ασχετως μεγεθους-ναι... εδω δεν μετραει το μεγεθος !!!!
ετσι μοναχα νοιωθεις οτι πραγματικα κλεινει ο κυκλος αυτος
μπορεις να πας παρακατω
μεγαλη υποθεση επισης να μην εχεις τετοιου ειδους "ευαισθησιες"
κοιμασαι παντα τον υπνο του δικαιου
καμμια ερινυα δεν σε ταραζει
διαλεγετε και παιρνετε ...
υ.γ. σκεψεις...απο τα λογια σου
ελαφρα εκτος θεματος
απο μια αδεια πολη
Άβυσσος, ναι, αλλά προβλέψιμη άβυσσος. Καμωμένη από επιθυμίες, φόβους, απωθημένα, ανεκπλήρωτα όνειρα.
Εκτός θέματος; Καθόλου. Απολύτως εντός θέματος, θα έλεγα.
μπορεί να μην ερχόταν προς το μέρος σου "αναπόφευκτα",όπως γράφεις - πρόσεξα το επίρρημα - αλλά να ήταν όλο αυτό οι αναμνήσεις από τη ζωή με τον πατέρα σου που έρχονταν,μέσω του ονείρου,αναπόφευκτα στην επιφάνεια και κατ επέκτασιν προς τα σένα.
Στα υπ όψιν χρεώνω ακριβά τις συνεδρίες.
:)
Ελπίζω η παρούσα συνεδρία να είναι δωρεάν προσφορά για να πιάσεις τον πελάτη. :-)
ας πάει και το παλιάμπελο,απονενοημένη για πελάτη είμαι κι εγώ,η ψυχαναλύτρια.
:)))
Αναδουλειές,βλέπεις,καλοκαιριάτικο.
Δημοσίευση σχολίου