Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ανυπαρξία

Κάπως σα να μην είμ' εγώ.
Σα να ζω μια ζωή ξένη.
Η ζωή της άλλης που λένε.
Μόνο που εγώ είμαι η άλλη.

Είναι στιγμές που είμαι σαν καλά.
Σα να τα 'χω ξεχάσει όλα, λέει.
Μια ζωή κανονική.
Νοικοκυρεμένη.

Κι όχι πως μυρίζουν όλ' αυτά συμβιβασμό, όχι.
Μόνο σαν ξένα μοιάζουνε, σαν αλλουνού.
Λες και το πετσί μου είναι άδειο.
Σαν ξεραμένο ασκί.
Και όμως ζει.
Και καλοζεί.

Περίεργα πράματα.